Nog 2 nachtjes slapen. En then we're off.
We rijden met het gezin naar Portugal en hebben dus heel wat kilometers voor de boeg met een tussenstop in Baskenland.

Waar andere mensen zo snel mogelijk met het vliegtuig ter plaatse willen zijn maken die lange autoritten deel uit van onze vakantie. De man rijdt graag zelf (dat geeft hem het minste stress) en hij houdt van de luxe van zijn eigen auto.

Toen de kinderen nog klein waren maakten we een grote geschenkendoos waar ik een jaar op voorhand cadeautjes in verzamelde. En elk uur mochten ze dan iets kiezen dat ging van onderbroeken van Petit Bateau tot een Ariel pruik waar de jongste dan een hele vakantie mee rond liep.

Naast een picknick hadden we een hele foodtruck bij met allemaal lekkers én gezond om zo weinig mogelijk te hoeven stoppen. Als ik mijn ogen dan even dicht deed werd ik steevast wakker met 'mama is de winkel open' of 'mama, is het nog geen cadeautje tijd'? Nooit gedacht dat ik daar nostalgisch naar zou zijn ...

Maar ondertussen zijn de 'kinderen' jong volwassenen en staat de eetzak tussen hen in, zodat ze het meeste zelf kunnen nemen.

Zo werden die autoritten de perfecte 'niets-doen' me-time, ieder met zijn eigen gedachten, muziek of serie.

Met de koptelefoon want de man bepaalt het geluid in de auto. Net als de route. De snelheid. De stopplaats. De slaapplaats. Het familie avontuur quoi!

Er was een tijd, nog niet zo lang geleden, dat onze autorit betekende dat ik voor een lange tijd in piekermodus ging...

Herken jij dat ook Reader?
​

Met mijn man naast me zouden de vragen opkomen.

- Waarom voel ik me zo gevangen in onze relatie?

- Waarom moet ík me constant aanpassen?

- Waarom kan ík de route niet bepalen?

- Waarom gelooft hij niet in mij?

- Waarom brengt mijn onderneming niet genoeg op?

- Hoe moet ik nieuwe klanten vinden?

Alles was een race. Alles moest een resultaat opbrengen. En als het niet liep zoals ik het wilde, werd ik een klager of slachtoffer van mijn laag vibrerende emoties en oordelen.

Het was één van de grote inzichten die ik kreeg door mijn Human Design in te zetten voor mijn persoonlijke & relationele groei en in functie van mijn zielsmissiewerk.

Dat ik heel veel zelf vastzette met mijn streven naar valse vrijheid. Dat ík het was die me niet vrij voelde, niet het leven dat me gevangen hield!
​
En dat inzicht veranderde alles.

Ik heb geaccepteerd dat ik mijn leven deel met een man met overwegend tribale definitie én de gave om in een team de richting en visie te bepalen zolang hij zijn 'goesting' kan en mag doen. Ik kan zelf kiezen om hem te volgen of niet. Met de uitdaging om je eigen vrije wil en noden óók te erkennen en voldoende zelfzorg toe te passen.

Zo niet neem je zelf ontslag (of ga je niet meer mee op vakantie).

En ook al heb ik dat vaak genoeg gedaan in mijn carrière, op relatie vlak ben ik zo standvastig als iets. Mijn energie blauwdruk vertelt me dat ik in dit leven een veilige intieme relatie zoek om met mijn missie collectief transformatie te kunnen verspreiden. En meer geborgen & standvastig dan mijn stiereman wordt het niet .

En wij weten dat het goed is. Dat we veilig zullen aankomen. Dat de locatie geweldig gaat zijn. De bezienswaardigheden interessant en de restaurantjes top. Dàt en dat de liefde tussen ons gróót genoeg is om de verschillen te accepteren.

Benieuwd hoe je in jouw zielsmissie, werk, leven en relaties Human Design kan gebruiken als energetisch kompas en kritische vragensteller? Dan is het Fall SoulExperiment jouw meest vruchtbare reis.

We starten op 18 september met een summer deal tot 1 juli (ja dat is vandààg voor de snelle beslissers).Om vóór die vakantie te weten dat je spirituele ont-wikkeling in het najaar op de eerste plaats zal staan.

Hasta la vista lieve Reader!

Bisou X Kristin